Gekkenwerk?

Waarschijnlijk kent u wel de film ‘One flew over the cookies nest’. Daar komt een scène in voor waarin Jack Nicholson in de persoon van Randle P McMurphy, met een aantal mede- (psychiatrische) patiënten, een boottocht wil maken. Met een vissersboot. De havenmeester lijkt dat, als hij het zootje ongeregeld zo bekijkt, geen goed idee. Maar Jack zegt dan, dat hij de boot neemt voor een ‘fishing trip’. En stelt vervolgens de patiënten stuk voor stuk voor: Dr. Cheswick, Dr. Martini, Dr. Harding - the fameus Dr. Harding - en zo verder. De havenmeester is onder de indruk en de boot-scène die volgt is onvergetelijk.

Als we zaterdagavond met andere fietsers met de fietsbus terugreizen naar NL, hopen we stiekem dat het een ‘Jack Nicholson groep’ is. Bij veel fietsers van het soort ‘lange afstand’ en ook nog over heuvels en bergen, moet volgens velen ook wel een steekje los zitten. Wij denken er uiteraard anders over. De kans is groot, dat de groep bestaat uit keurige vakantiefietsers. Hier en daar wat grootstedelijke yuppen op een veel te dure fiets. En er zal ook zeker wel weer een schoolmeesters-echtpaar tussen zitten of fanatieke outdoor-atleten. Niks mis mee, maar je bent al weer thuis voordat je thuis bent.

We staan dus vlak voor onze terugtocht en hebben nog even tijd voor een korte terugblik. Met het gevaar, dat je gaat vergelijken. Met vorig jaar b.v. De tocht naar Rome. Dat gaan we niet doen. Die fietstocht toen door m.n. het Italiaanse deel, langs Verona, Florence, Assisi en Rome zelf, is niet te evenaren. Zoveel cultuur-historie bij elkaar, daar kan geen enkele tocht in (in ieder geval) Europa tegenop.
Nee, als we het stukje Spanje en Belgenland er even buiten laten, dan valt vooral de diversiteit aan landschappen in Frankrijk op. Van het ietwat ‘gewone’ Lotharingen naar de heuvels van de Bourgogne. En misschien heeft de Beaujolais ons wel het meest verrast. We hebben daar het slechtste weer gehad, maar toch heeft die streek een goeie indruk bij ons achtergelaten. Mooie uitzichten, prachtige (goed onderhouden) dorpjes. Gezellig, vriendelijk en pittoresk. Bootjes in die vele kanalen. Waterweggetjes, die ook voor een deel onze route bepaalden. De majestueuze Rhône (en Saône), om nog eens een korte fietsvakantie aan te wagen. En dan, niet voor niets de populairste streek van Frankrijk, de Ardèche. Onze hoogste klim (1100 meter) noteerden we in deze prachtige streek. Erg toeristisch, druk dus. Met de fiets in de file gestaan. Opmerkelijk. Om weer bij te komen was de stilte van de Cevennen een mooi vervolg. De waaieretappes in het diepe zuiden mogen niet onvermeld blijven.

Frankrijk op de fiets is een ontdekkingstocht. Van het ene departement naar het andere. En dat is anders dan jezelf via de route du soleil droppen in een bepaald deel van het land. Dan schiet je ook steden zomaar voorbij die, zo is onze conclusie, zeker de moeite waard zijn. En met name Nancy en Lyon hebben ons erg verrast.

De bus met fietsgekken vertrekt uit Garriguella als het al donker is (21,45 uur). Het is aan de chauffeurs om ons zondagmiddag, op klaarlichte dag, zo rond half 5 weer af te zetten in Utrecht. Het lijkt gekkenwerk, maar voor hun is het een routineklus

Iedereen die ons heeft gevolgd via Facebook en/of het weblog danken we zeer. We hopen dat jullie onze verslagen leuk hebben gevonden. Luchtige verhalen, soms met een kwinkslag, een andere keer informatief en realistisch. Gezien de reacties hebben jullie het op prijs gesteld. In totaal 1700 km op de teller. We deden het met heel veel plezier.

Tot een volgende keer.

J en T