Her rooster

Het fietsende echtpaar uit Zoutelande, ze fietsen de Maas-route, is net als wij al vroeg uit de veren. En dan hebben we het over een tijd rond 8 uur. Alleen padvinders en schoolmeesters op de fiets staan nog vroeger op. Vanuit Sivry sur Meuse kunnen we in een rustig tempo beginnen. Zonder enige moeite draaien we de pedalen rond. De laatste paar dagen was dat echt anders. Reden we nog geen halve km en dan moesten we al uit het zadel. En met die vermaledijde zon erbij lagen we het eerste uur al op het rooster.

Richting Verdun. We gaan over WO1-terrein, wat strategisch gelegen heuvelruggen. We fietsen over het slagveld. Voor de oorlogstoerist is een route uitgezet. Le Mort Homme, Cote 304, hier en daar een verwijzing naar een begraafplaats. We strijken in Verdun neer op een terras aan de Maas. Het Zoutelandse fietspaar zit er ook. Nog net in de schaduw. We zoeken ook een plekje. De terrasjongen vraagt of we willen eten en drinken. Nee, alleen drinken. ‘Dan moet u plaats nemen aan de buitenkant’. Geen enkele schaduw. ‘Non merci. Nous avons deja ete sur la grille’ (we hebben al op het rooster gelegen). Quoi? (wat) zegt de jongen. Thomas verstaat Que (Spaans) en vraagt ......you are from Barcelona? De jongen weet niet meer waar het over gaat. Om de lieve vrede, in het nu zonovergoten Verdun, te bewaren maken we geen stampij En om de situatie te redden zeg ik. Maar weet u wat? Doet u ons ook maar een Burger Traditionelle. Half 12, eigenlijk nog te vroeg voor Nederlandse begrippen, maar dan hebben we wel een goede basis om het hele stuk naar St. Mihiel en het lastige deel naar Lac de Madine te overbruggen. De terrasjongen is zichtbaar tevreden en gaat de bestelling verder uitvoeren. Waanzin: as je alleen iets wil drinken dan moet u in de zon zitten.
Het parcours loopt langs allerlei dorpjes met toevoeging ...sur Meuse. Maar we zien de Maas bijna niet. Ze schijnen met een fietspad bezig te zijn langs het water. Geld ontbreekt voorlopig. We verlaten de Maas bij St. Mihiel en sturen richting Moezel en Nancy. Als we bij het mooie Lac de Madine aankomen slaan we links een onverharde weg in. Om van te smullen. Dwars door de natuur. Laverend tussen de rug van de weg en de zijkanten. Eerst voorzichtig, maar al gauw als een veldrijder met een tent op de bagagedrager. Midden in de natuur, geen auto’s en af en toe een blik op het meer. Rond half zes zijn we op de plaats van bestemming. Aan het meer. Als we s’avonds laat nog genieten van ons plekje aan het Lac de Madine, krijgen we een berichtje van fietscollega Bertus uit de polder. Hij staat op een camping in Nancy. Hij neemt morgen een ‘rustdag’ en wij zorgen dat we daar bijtijds zijn. Ik regel een hotelkamer voor 4 personen. De fietsen mogen ook : ’op kamer’. Fietsers onder elkaar.