Een lege maag, vrienden en barbaren op zondag

(3 aug), Met een lege maag op de fiets springen. Het kan je zomaar overkomen. Van het mooie Lac waar we zaten naar het vlakbij gelegen dorpje is nog tot daar aan toe. Maar als in dat dorp dan ook al de boulanger de deuren heeft gesloten, dan wordt het precair. De man van de gemeentelijke plantsoenendienst moest even nadenken. In het dorp hier verderop was een bakker. Eerst de cote op en daarna de cote weer af. Dacht hij. Aangezien onze route ons niet naar dat dorp voerde en er bovendien enige twijfel in zijn stem doorklonk, besloten we onze maag in deze kritieke toestand te laten. We zouden wel zien. En .........we zagen het. We waren het dorp nog niet eens uit. Een opvallende rode kast. Type coca-cola automaat. 24/24 Pain Frais. Baguettes et viennoiseries de votre artisan boulanger. En .....het zat echt niet tegen, we hadden ook nog voldoende kleingeld.

Met volle maag op weg naar fietscollega Bertus, die al in Nancy op ons zat te wachten. Hier nog een cote en daar nog een cote, maar hoe dichter we de stad naderden des te makkelijker het terrein. Stukje langs de moezel, dan weer de provinciale weg en dan toch maar weer langs de rivier. Zo rond 15.30 uur waren we op Place de Stanislas. Stanislas was een Pool die in de goeie tijd met een zus van Lodewijk XV was getrouwd. Daar hield hij een mooie erfenis aan over. Nancy e.o. En wat Nancy nu is heeft het grotendeels te danken aan die Stanislas. Bertus had een uiltje geknapt in het nabijgelegen park. En zo zaten 3 fietsers op zo maar een vrijdagmiddag, in een vreemd land, omdat ze bij toeval in elkaars omgeving fietsten, elkaar mooie fietsverhalen uit het heden en verleden te vertellen.

(4 aug.) Zaterdagmorgen nog een gezamenlijk ontbijt op hetzelfde Place de Stanislas.
Vanaf Nancy loopt de route voor ons steeds meer - en steeds langere stukken - langs de Moezel, maar grotendeels langs het Canal de l’Est. We verlaten Lotharingen en komen in de Vogezen. Beboste heuvelwanden, bootjes, een eenzame hengelaar. En talloze sluizen, volledig geautomatiseerd. Ook al houd je niet zo van bootje varen. Dit is wel een hele aantrekkelijke route. Volledig selfservice, je hebt van niemand last. Bij Charmes en Dompaire begint de heel erg warme dag toch zijn tol te eisen. En bij Chamousey vinden wij, dat het na ruim 90 km wel mooi geweest is. Daarvoor moeten we even van de route en voor de verandering nog maar eens omhoog. Bordjes volgend ‘Camping les Amis de la Nature’. Kampeervrienden, natuurvrienden? Aan het meer. Eenmaal boven gekomen zien we vrijgevochten kampeerders, die ons verbouwereerd aankijken. Wat doen die hier? Zijn we dan voor niks naar boven gefietst over al die hobbels, knobbels en gaten in het oude asfalt. Het antwoord is JA. We hadden nog wel een plekje voor onze tent kunnen vinden, maar of er ook iets te eten of te drinken was? Nou nee, niet echt, ieder voor zichzelf daar op die heuvel Jammer.

Aan de andere kant van het meer was nog een camping, fonkelnieuw. Alles ‘erop en eraan’. En tot heel laat in de avond nog een prachtig uitzicht over het meer, onder het genot van een groot glas bier, cola en pasta, vis, vlees of ...noem maar op.

(5 aug.) Vandaag een afstand van 85 km. Grotendeels weer langs het kanaal. Wind in de rug en dat schiet lekker op. Het fietspad langs het water is nog niet overal doorgetrokken, dus zo af en toe moet je even uit het zadel om over de heuvels te fietsen. Nog wel een vervelend stuk moeten fietsen door een fout in het routeboek. Een opmerking over links of juist rechtdoor op een rotonde. Die Benjaminse (de boekjesschrijver) is van nature een opschepper. Geeft af en toe een makkelijke variant en ook een mogelijkheid voor de echte liefhebbers. Die van een klimmetje houden, zoals hijzelf zeg maar. Door dat foutje in de tekst gaan de coureurs met klimmersbenen fluitend langs de makkelijke kant in afwachting van wat komen gaat. Niets dus. Maar de fietsers die hun verstand gebruiken kiezen uiteraard het makkelijke stuk. En die komen nu gaargekookt boven op de heuvel in St. Rémy. Nergens worden percentages aangegeven, maar geloof ons maar, er zitten stukken bij van boven de 12%. En dan met deze 32 graden. En lauw water in bidon en literfles Vittel. Al die vriendelijke Hollanders met verstand overkomt dit. Ze komen allemaal vloekend en tierend boven. Het beeld dat de inwoners van St. Rémy van de gemiddelde Nederlanders hebben - en in het bijzonder de Hollandse fietser - zal zonder enige twijfel negatief zijn.
Maudire et crier, ces hollandais sont des Barbares (vloeken en teren, die Hollanders zijn barbaren). Na een tijdje aan de zuurstof vervolgen we ons pad. En eerlijk gezegd, het ging vandaag (zondag) crescendo. Al om half vier draaien we de mooi gelegen camping aan de Saône op. In Scey sur Saône. Gelijk rechts het mooiste plekje. In de schaduw. Pal aan het water. Uitzicht op de brug en de bootjes. De vriendelijke vrouw van de camping weet het meteen. Kijk dat is ons mooiste plekje. Daar kunnen jullie gaan staan en je hebt ook de beschikking over de koelkast, de magnetron, stopcontact. We zien een grappige overkapping met een tafel en 4 stoeltjes en inderdaad al die faciliteiten. En als wij de tent op gaan zetten, roept de baas ons. Geeft ons twee hele koude consumpties. Gratis, omdat het zo warm is. Betalen en aanmelden voor de campingplek, dat komt later wel. En even later: inclusief WiFi voor 2 personen, voor 1 nacht € 9,40. Is dat alles? Ja c’est tout.