Naar Lyon

We worden wakker in een zonovergoten wereld. Onze Duitse buurman heeft zijn Quechua - eenpersoons pop-up tent - opengeritst en hij ontvangt, in lotuszit, de weldadige zonnestralen op zijn ontblote bovenlijf. Als dat voor ons geen inspiratie is?

Onze tent staat in de schaduw en na het ritueel van opfrissen en kampement opbreken, duurt het even alvorens binnen - en buitentent weer droog zijn en samen met tentstokken en tentharingen weer in de foedraal verdwijnen. Ortliebtassen weer aan de Santos gehangen. Tent onder de snelbinders. En al weer op weg naar de boulanger en de SPAR-buurtsuper.

De eerste 10 km langs de Saône gaat over een zandpad, dat later over gaat in een verhard pad, d.w.z. steenslag. We doorkruisen Sainte-Euphemie, Trevoux, Neuville sur Saône en Fleurieu sur Saône. Het wordt steeds drukker. Lyon komt dichterbij. Nog steeds goed te fietsen. Geen gekkenhuis, ruimte voor fietsers. We denken voordat we de stad induiken, dat het goed is om ons met behulp van de kaart nog even vooraf goed te oriënteren. Willen op een zonneterras gaan zitten, maar de vrolijke Frans (beetje flauw) die ons te woord staat probeert ons duidelijk te maken, dat alleen een consumptie nuttigen- 2 cola’s - niet kan. Ons frans is niet zo heel erg goed, maar we begrijpen wel dat als we alleen een cola willen hebben, we ons moeten vervoegen bij de bar. Nou, we moeten niks. En demonstratief stappen we weer op. Gek wordt je van die Fransen met die regeltjes over wat en wanneer en wanneer vooral niet. Op een doodgewoon, nog niet eens halfvol terras, met uitzicht over de rivier.

Door middel van een tunnel wordt het verkeer in de stad van de Saône naar de Rhône gebracht. We rijden zo in tien minuten naar de overkant van de Rhône. Beide rivieren liggen heel dicht bij elkaar. Ook het stuk door het centrum, naar onze verblijfplaats, gaat eenvoudig. O.a. door goed navigatiewerk van T rijden we er foutloos naar toe. Het is een mooie, rustige, gezellige en goed georganiseerde stad. De oude stad is Werelderfgoed, maar verder heeft Lyon geen grote bezienswaardigheden. Maar centraal op het grote plein staat wel een prachtig ‘Ruiter te paard’. Niemand minder dan Lodewijk XIV. De Zonnekoning. Met een hoofd dat grote gelijkenis kent met die van Julius Caesar. We hebben mazzel want op het terras waar we na enig slenterwerk neerploffen, lopen is voor ons geen fietsen, is het happy hour. Een hele grote Heineken voor slechts €5,- Als de avond valt neemt de gezelligheid toe, volle terrassen. Het is vrijdagavond. En alle Fransen nemen het ervan. Hier en daar nog een verdwaald wk-vlaggetje. Die euforie duurt hier niet zo lang blijkbaar. En wij kunnen dan wel gek worden van die Fransen, voorlopig zijn ze de komende 4 jaar Champion du monde.