De stekker

Op weg naar Barcelona kom je, in de route die wij volgen, drie echte obstakels tegen. Dat zijn de Ardennen, de hoge delen in de Ardèche en uiteraard de Pyreneeën. De Ardennen hadden we al achter de rug. De laatste twee dagen stond de Ardeche op het programma. Het begon zondag nog met een lange aanloop. In ‘gezelschap’ van de Rhône. Bij Andancette verruilen we de rechteroever van de fameuze rivier voor de linkeroever. Daar heet het opeens Andance. Het gaat nog even zo verder langs de Via Rhôna, want zo heet eigenlijk de fietsroute naar de Middellandse Zee. Maar dan, bij Tournon-Sur-Rhône, verlaten wij de drukke fietsroute. Slaan rechtsaf richting Ardèche. En opeens zien we geen medefietsers meer. Worden hier de mannen van de jongens gescheiden? Het is natuurlijk wel verleidelijk om die veel makkelijker te fietsen Via Rhôna te blijven volgen. In ieder geval zien we onze collega-fietsers niet terug. Met een zekere regelmaat, soms meerdere dagen, zagen we elkaar. Even groeten en bon route wensen.

Bijna onmiddellijk zien we ook de omgeving veranderen. Bij Saint-Jean de Muzols fietsen we de middeleeuwse, halfronde boogbrug over. Een prachtige brug met metselwerk, die werd gebouwd van 1379 tot 1583. De Doux, een zijrivier van de Rhône, stroomt er majestueus onderdoor. Dit is de Ardèche. Maar het gaat wel omhoog. Maar ook steeds fraaier wordt het landschap. Een lange ‘lopende’ klim brengt ons op 671 meter. De col des Nonieres. Vandaar uit 7 km afdalen naar de camping in Le Cheylard. Mooi gelegen aan La Dorne. Prima camping lijkt het, behalve als het s’nachts gaat onweren. Een ander minpunt is dat het verboden is om je mobiele apparaten op te laden, d.w.z. het mag wel maar dan moet je het normale camper en caravantarief gaan betalen voor gebruik elektriciteit. Voor je verlichting, je koelkast bij de caravan. De volgepakte fietser met al zijn beperkingen is weer de pineut. Sleurt zijn hele hebben en houden die cols over en i.p.v. privileges moet hij het vooral niet in zijn hoofd halen om illegaal elektriciteit te gaan gebruiken. Als dat niet mag, dan is het dus stelen. Dus wat doen we? Stelen. We knopen de andere morgen een kletsnatte tent op de bagagedrager. Het is wel droog. Dus niet zeuren. Een zware dag voor de boeg. Daar moeten we op focussen. We gaan over de 1100 meter. Om het campingterrein te verlaten moeten we wel eerst van rivierniveau naar de hoger gelegen openbare weg. Het laatste knikje naar de asfaltweg is zeker 25%. En we zijn nog niet eens begonnen.

Het is vanuit Le Cheylard de eerste 12 km gestaag omhoog. We passeren kleine gehuchtjes. Dornas, Sardige. De laatste 8 km begint het serieuzere werk, maar hoger dan 5,4 % omhoog wordt het nergens. Geen brute stijgingen. Als je eenmaal een juiste versnelling gevonden hebt, dan kun je geconcentreerd pedalerend jezelf, je fiets en je bagage omhoog zeulen naar de Col de Mezilhac - 1119 meter. Om dan vervolgens in een mum van tijd, tussen het autoverkeer, met meer dan 50 Laviolle te bereiken. En na deze eerste 9 km daling ook aansluitend Vals-les-Bains - Ucel - Aubenas. Mooie plaatjes onderweg, maar eenmaal dalen knijp je niet zomaar in de remmen. Vooral Aubenas brengt ons in de verleiding om het hoger gelegen pittoreske gedeelte te bezoeken. Maar we hebben voorlopig even genoeg gehad van klauteren. Het beeldschone Vogue mag zich verheugen op massatoeristen. We laveren tussen de dagjesmensen door om even
later weer onverhard langs de rivier te fietsen. Nu laverend tussen grote plassen door van de onweersbuien van de afgelopen nacht. We zijn vlak bij Balazuc en dan is het genoeg geweest voor vandaag. Een onweersbui zit ons op de hielen en dus zorgen we dat we ons tentje tijdig opzetten. Het adres hadden we al van familie doorgekregen. Die waren, ook op trek -met de camper -, toevallig in deze omgeving en bevolen hun camping in Balazuc aan. Gezellig dus, bijgepraat. Morgen gaat ieder weer zijn eigen richting kiezen.

Wel veel Nederlanders werd ons nog verteld. En dat is niet altijd een voordeel. Je verstaat ze namelijk heel goed. Hoort wat ze tegen elkaar zeggen. Ook als het al op de late avond is en je zelf in je slaapzak kruipt en de buurman met de andere buurman in gesprek is.
Ik (JB) dacht eerst dat ik een Jiskefet persiflage hoorde. Maar het bleek al snel een echte serieuze conversatie te zijn. Ik vang flarden op van een gesprek tussen twee heren in korte broek, zittend bij de caravan. Nederlanders dus. Ik hoor hier en daar een woord, woorden, halve zinnen voorbij komen. Iets over .....verandermanagement .....targets en verantwoordelijkheden ...’En dat checken ze dan bij onze leveranciers’. Ik vang iets op over Kamer van Koophandel en ........twee databases.
‘Ik heb het gedaan omdat .... Ik zeg Anton ,,,,,,en als je het niet doet, dan kan je het niet’.
Op vakantie in de Ardèche. Eindelijk een paar weekjes uit die tredmolen van dat doodsaaie werk. En wat doe je onder het genot van een heerlijk wijntje? Op de late avond? Iemand anders totaal suflullen. Het zal dan een gesprek zijn, maar eigenlijk hoor ik voornamelijk 1 stem. Die andere heer in korte broek hangt al lang in de touwen en antwoord in korte bewoordingen. ‘Ja .....Nee .....denk ik ook’. Dan ben je toch reddeloos verloren? Die springen een gat in de lucht als ze weer naar het werk mogen. Hun targets halen. Dan gaat de stekker er weer in. Zijn ze zogenaamd weer voor een heel jaar opgeladen. Voor kamperen krijgen ze een zware onvoldoende.